Kiedy cudze piętno staje się brzemieniem.

Jest zima roku 1984, umęczeni absurdami schyłkowego PRL-u warszawiacy grzęzną w śnieżnej brei. Mietek, student oprowadzający po mieście zagranicznych turystĂłw, odbiera z hotelu parę NorwegĂłw. Szybko staje się jasne, że milczący przybysze nie są zainteresowani zwiedzaniem stolicy i zamierzają się oddać tajemniczym poszukiwaniom. O tym, co było ich przedmiotem, Mieczysław dowie się dopiero trzydzieści lat pĂłźniej. Makabryczna prawda wstrząśnie nim i popchnie ku własnemu śledztwu, ktĂłre zakończy wizyta na cmentarzu w prowincjonalnym norweskim miasteczku. Odpowiedź wcale nie przyniesie ukojenia.

W Złych dzieciach siermięga lat 80. przeplata się z rzeczywistością okupacyjną, ktĂłra wraca echem w czasach obecnych. Dominik Rutkowski z finezją buduje napięcie, prowokuje zderzeniem perspektyw i zręcznie myli tropy. Opowiada o piekle izolacji i uwięzieniu w trybach historii - tej powszechnej i tej jednostkowej, ktĂłrej towarzyszy niezawinione cierpienie.